دوگال

از لاشار

قديمى‏ترين سبك شعرى زبان و ادبيات بلوچی "دوگال" ناميده مى‏شود. به عقيده دانشمندان اگر دقت شود "دوگال"، شكل ابتدايى غزل مى‏باشد و همانطور كه در غزل، دو مصراع براى بيان يك مطلب كافى است، "دوگال" نيز داراى چنين ويژگى مى‏باشد.

"دوگال" در گوشه‏هاى مختلف موسيقى استفاده مى‏گردد و همين استفاده از "دوگال" در موسيقى سنتى باعث ايجاد "سوت"، "نازنیک"، "زهیریگ"، "لیلری" و "دیهی" گرديده كه مجموعاً شاعرى سنتى نام گرفته‏اند. اين شاعرى سنتى توسط موسيقى ايجاد گرديد يا بالعكس موسيقى، سبب ايجاد شاعرى سنتى شده است.

در اين نوع شاعرى، نام شاعر ذكر نمى‏شود و سروده‏هاى آن نيز در مواقع مختلف سروده مى‏شود. "سوت" بيشتر حامل مضامين تغزلى وعاشقى است و "نازنیک" در ايام عروسى و براى توصيف داماد و عروس به كار مى‏رود. "زهیریگ" ويژه مضامين فراق و شِكوهِ از دورى يار است و "ديهى"، "ليلرى"، "دستانغ" و ساير انواع موسيقى در هر مناسبتى به كار مى‏روند و مى‏توان مدعى شد كه اين نوع شاعرى از ابتداى رشد و تعالى بازبان همراه بوده است.