شعر حقََّی آواز

حقََّی آواز

يك شـپی چنـدی هم خيالين يار

هـمدل و هـمصدق و سخن سينگار

دل پر از مهر و قومي هـمدردي

آتكنت په قصـد گندك و ديـدار

وقتی كه دور هـمـدگر نشـتِـن

گله اِش ای رنگا كتـگ اظـهار

تو نگندَی كه شپ شتگ، سياهيـن

شنگتگ بام و تو نبَی بيـدار

مَی گـلگ ديرين مــدتی وپتــگ

بيتگ چه بازين وپسگان بيـزار

دن جـــرس آواز نكنت كــوچـی

مهـري مان راهـایِ نبنت كـتّار

قافـله چـون چـون كپيت كشـكا

سـر مكـشّيـت دن قـافله سـالار

بـی شپانكا كه روت رمگ دنّـا

تو بزان وت كه سوب كنت هپتار

مارا هـم حـقّی هست هـمی ملكا

هچـكس مَـی حـقایِ نكنت انـكار

حق نه انت چيزی كه رسيت مُپتا

بايد انت حقا پد بـجنت حقدار

مَـی بلوچستان جزو ایران انت

پرچيا كپتگ وار و بی گموار

آكه گموار انت دستِش كوتاه انت

آ كه سردست انت خائن و غـدّار

مَی جوان جت و جاهل و تنبل

بی وت و رسوا بر سر بازار

علـم و فرهنگ و دانشا مـحروم

تـخته مشـق انت حيله و آزار

دكتر و دارو گواچي انت دروگين

هر گورا نالنت بزّگيـن بيمار

وندی كه نام گپت انت بلوچاني

راهَی نيما كيت يكبرا بيت گار

گشنگيـن مردم چه شدا گريونت

پر گلی كنديت ميتگَی سردار

آكه همشام انت لاپِش هاليگ انت

پُرّ انت چه پولا كيسه زردار

لاگرين حـمّالَی كَوَر ريش انت

گون تـجوريا وشدل انت تجار

دهكان كه جانشود انت وتي هيدان

چايي مـحصولا كت كنت هـتار

آخر ای تبعيضَی دوا چي انت

كندگين مير و گريوگيـن پاكار

هـمَّتی كن كه وقت فرياد انت

آستيگان لانچ و هـمبلان شاكار

من جواب داتگ كه چون كنان بيلان

در قفس شاهيـن نكنت هنزار

من كجا ای كاران كپان بارين

روز و شپ مثل اشتـرا بيگار

شپ كدي انگت كتتگ سياهيـن

جُنجُری آسـمانا نـجنت استار

ظلـم و ظلـماتا پوشتگ دنيا

چيري چت عدل و هــمت و ايثار

زورَی چم كور و گوش سيه چُپت انت

حقا په آساني نكنت اقرار

جو ترا دنت و پيش كنت گنديم

گون زبان دراجي كنت ترا بيوار

ظلـم و ناداني فطرت انت خلقَی

فطرتَی سندگ باز بيت دشوار

دايما دنيايَی رواج ايش انت

كج رواجين چرخَی گردش و رفتار

هست اَت يك سَيّاسی هبنق نام

اشتر و اسپي داشتگ اَت بسيار

فربهان كاه و داني دات دايم

لاغريناني هچ نكت تيمار

يكيا جست كت ای چه اسراری؟

تو بگوش چي انت حكمت ای كار؟

چو جواب داتگ مرد سيّاسا

من نيان هوری بی مت و بی سار

لاغر و ليتان كنان دلگوش

فربه و شرّينان كنان انگار

ای سياست چه بندرا گون انت

پر هــمی رهبندا رونت عيار

فربه چه اسپُست و جوا سير انت

لاغرين سُهتِ پنجگی پيتار

ارسی په هابيلا نريچيت كس

اوشتنت مان قابيلَی كشا مكّار

گون كيا فرياد كنان بارين

هچكسَی گوشان نروت كوكّار

گله چه در قومان كنان پرچی

مَی‌ وتي برات نشكننت گفتار

من ننالان چه دست دنيگان

تپ منا مان انت از وتي كاتار

سنگ و شيشگ چه بندرا سياد انت

پروشتگ ای سنگا شيشه آبدار

آس هــمی دكّانَی چراگيگ انت

سوتكگي واهندَ‍‍ی وتي انبار

سرباز دن سرحد و سراوانا

پهرگ و پنوچ و گِه و لاشار

هُنگ و بمپُشت دن حد مينابا

بنت و بشكرد و زرگور و چهبار

كل بلوچ يكين لوگَی‌ فرزند انت

گون هــمی يكين جامگ و شلوار

نين كه ما ايراني بلوچ تهنا

بلكين دن حبّ و سيبي و خُضدار

چاكر و گوهرامَی يلين پُسّگ

نَيلَنت مان لانكبندَی بُشا ليگار

چون بلوچا ای شات بيت پر وت

نامي بيت دُزّ و رهزن و اشرار

رهزني سانداني گورا عيب انت

دُزّي په بهدارين بلوچان عار

بی حيا كه پتيت ماتَی پندولا

كشّيت چه براتَی كيسّگا كلدار

دستـي په سيادَی زگرگين هونان

سهر انت دن سروشان رسترين هونوار

چورا مان ديوانا نچندينيت

گون دپَی پهران نبيت تامدار

دايم مان راجاني تها موت انت

مانيت دن هپت پشتا شگان سربار

چو نه انت رسم و دود بلوچاني

قومي مرداني كارپد و كردار

اژدها كوهان گور بوريننت

لوگي دپ چتنت كيپك و كتار

كَی پرا نامردا دلا بنديت

جنت وتي لوگَی پرتكان آوار

نَی دپا لبز و نَی حيا چمان

نَی دلا رحم و نَی سرا اوپار

زار پما كلپ و كوتكين چُكّا

كنت پتَی پاگا سِلّ و بی پَلگار

هركس كه اسلاما ببيت منكر

بلّي مان دريايا كپيت گمسار

ره چُشين قومَی گار و بيگواه انت

چون گيشّيت پلپل پُتَی گيوار

بگّي جر سوت و برّ و بی گومسين

ديرسرين پندان نكشيت بار

بار هــما جوگين ليرو زير انت

كار نه انت كوارّوكين كواتَی يار

مَی‌ دوا سوچك و ساچگ و صبر انت

باز برا داگا دراه بيت بيمار

بلكنا روچی ليت كنت گردون

گوش كنت روچ از گوشه كُهسار

دن هــما حدایِ برِن صبرا

بر بدنت وشّين كچّلين ديدار

كوه و كندگ ای رهسرا باز انت

چيلّ و آبدِرّ و گريشگ پُر خار

پشت ای كوهان دنّ كيت پراهين

تچك بيت آخر راه ناهــموار

تنگ و زين تازي كُرّگان كجيت

مادنين راهایِ چننت رهوار

روچ نبيت چير جمبران پنهان

شال مدام هــمنرخ نبيت گون شار

ظلـم روت برزا و پدا ترّيت

اير كپی هست انت سركپا ناچار

هر وقت كه نوبت چك جنت زورَی

ترسيت چه لنگين موريا سيه مار

پوری كه شانكي دنت جنوزامی

قدر يك بمب هسته اي كنت كار

ده گدا بازارا جننت فرياد

گنگ بيت جوابا توپ آتشبار

كد كدي بيت كه جه بجنت استين

ژند بكنت كوه و كوچگان سرگوار

سَندگ و بيت و كهچر و زيدان

يكبرا هــمدستا بملّيت هار

آدروين كيلّگ مَی پدا تركّنت

پُلّ بنت ولّ و گبّ بنت تيجار

بيرّ بنت كوراني كُنر سبزين

مِنج بنت سول و شاخ جنت ليوار

تپت روت وشكوشيـن بهار كيت

بيت جهان سبز و خُرّم و گلزار

پر هــما وشّين روچَی اميدا

توكل په ربّ واحدالقهار

حقَّی آواز انت گوانك عبدالله

تو اگر وابينگ نيَی گوشدار