باهوت

از لاشار
نسخهٔ تاریخ ‏۴ اوت ۲۰۰۸، ساعت ۱۳:۱۸ توسط Mostafadaneshvar (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

باهوت اگر شخصي از شهر و ديار خود به هر دليلي بيرون رود و به گروهي ديگر در جايي پناهنده شود، شخص پناهنده را باهو‎ٹ مي گويند. در زبان بلوچی به باهوت ميار ( پناهنده) و كسي كه پناهنده را مي پذيرد ميار جل (باهوت داروك) مي گويند. حفاظت از مَيار براي ميار جَل حكم مرگ و زندگي را دارد. ميار جل همه تلاش خود را انجام مي دهد تا او را خطراتي كه تهديد مي كند برهاند. ميار تا زماني كه در خانه ميار جل است در امنيت قرار دارد. درباره تاريخچه اين فرهنگ گويند كه حاكم قندهار، ميرزا كامران، به سردار ملك خطي خان كه يك بلوچ بوده است دستور مي دهد كه برود همايون شاه را دستگير كرده و به نزد او بياورد. ملك خطي خان همه صحراها و بيابان هاي را زير رو مي كند ولي او را نمي يابد. شب هنگام خسته به خانه بر مي گردد. در خانه را مي گشايد ولي مي بيند كه همايون شاه در خانه اش نشسته است. ملك خطي خان كه همايون شاه را در خانه خود مي يابد، دچار سردرگمي مي شود و نمي داند چگونه دستگير كند. ملك خطي خان كه مي بيند همایون شاه به او پناه آورده و در واقع ميار او شده است، پس نمي تواند او را دستگير كند. سرانجام تصميم مي گيرد كه به طريقي او را از محدوده حفاظتي خود خارج كند تا بعد بتواند او در جايي ديگر دستگير كند.