طایفه ناروئی

طايفه ناروئي

درباره وجه نام گذاري اين طايفه، مردم آن،بر اين باورند كه در افغانستان، ساكن منطقه اي بوده اند به نام نارو؛يعني منطقه اي كه در آن چيزي نمي رويده است، از اين رو اين طايفه به ناروئي مشهور شده اند.

هنري پاتينجر كه در سال 1188ش/1809م. به ايران سفر كرده است، درباره مردم ناروئي چنين مي نويسد:"ناروئي ها به طور كلي نژادي هستند با مرداني بلند قد،مقبول و فعال كه قدرت جسماني و بدني فوق العاده اي ندارند، ولي در برابرتغييرات اقليمي و فصول سال، سازمند و مقاومند.از مرگ نمي ترسند و گفته مي شود كه به هنگام جنگ در نهايت رشادت و دلاوري مي جنگند و فقط به فرماندهي مدبر و دلير محتاجند، تا آنها را براي ابراز رشادت و شهامت در جهت هدفي صحيح با اسلوب و روش منظم هدايت كند."

تيره هاي طايفه ناروئي: كندل زهي، فراززائي،شيهك زائي،كرم زائي حاجي زائي، افضل زائي، ميرو زائي، سهراب زائي، شيران زائي، درا زائي، زهرو زائي،گمشاد زائي...