زبان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (۱ نسخه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زبان''' [[سازوکار|سازوکاری]] از [[صرف و نحو]]، [[نشانه]]ها، [[آوا]]ها، و [[واژه|واژه‌هایی]] است که برای نمایش و فهم [[ارتباطات]] و [[اندیشه|اندیشه‌ها]] به کار برده می‌شود. | '''زبان''' [[سازوکار|سازوکاری]] از [[صرف و نحو]]، [[نشانه]]ها، [[آوا]]ها، و [[واژه|واژه‌هایی]] است که برای نمایش و فهم [[ارتباطات]] و [[اندیشه|اندیشه‌ها]] به کار برده می‌شود. | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
دانش بررسی زبان به سده‌های پیش برمیگردد و کهنترین نمونه بررسی سامانمند زبان از [[هندوستان]] است. در آنجا شخصی به نام [[پانینی]] در سده ۵ میلادی به مطالعه جامع و علمی زبان [[سانسکریت]] پرداخت و اصول استواری از [[زبانشناسی]] رابنیان نهاد. وی مفاهیمی مانند [[واج]]، [[تکواژ]] و غیره را سده‌ها پیشتر از زبانشناسان غربی درک و توصیف کرد. | دانش بررسی زبان به سده‌های پیش برمیگردد و کهنترین نمونه بررسی سامانمند زبان از [[هندوستان]] است. در آنجا شخصی به نام [[پانینی]] در سده ۵ میلادی به مطالعه جامع و علمی زبان [[سانسکریت]] پرداخت و اصول استواری از [[زبانشناسی]] رابنیان نهاد. وی مفاهیمی مانند [[واج]]، [[تکواژ]] و غیره را سده‌ها پیشتر از زبانشناسان غربی درک و توصیف کرد. | ||
در خاورمیانه [[سیبویه]]، زبانشناس برجسته ایرانی، در سال [[۷۶۰ (میلادی)]] توصیفی جامع و زبانشناسانه از زبان عربی در شاهکار خود به نام | در خاورمیانه [[سیبویه]]، زبانشناس برجسته ایرانی، در سال [[۷۶۰ (میلادی)]] توصیفی جامع و زبانشناسانه از زبان عربی در شاهکار خود به نام «الکتاب فی النحو»(«دستورنامه») بدست داد. وی در این کتاب نظریه [[آواشناسی]] و [[واجشناسی]] ویژه‌ای پدید آورد. | ||
در غرب، پیشرفت دانش [[ریاضیات]] و دیگر سیستم‌های مشخص در سده بیستم میلادی منجر به کوشش دانشوران در مطالعه علمی زبان به عنوان یک «نشانه معنایی» شد. این کوششها به پیدایش رشته جدایی از دانش به نام زبانشناسی انجامید که بنیانگذار آن شخصی به نام [[فردینان دو سوسور]] است. | در غرب، پیشرفت دانش [[ریاضیات]] و دیگر سیستم‌های مشخص در سده بیستم میلادی منجر به کوشش دانشوران در مطالعه علمی زبان به عنوان یک «نشانه معنایی» شد. این کوششها به پیدایش رشته جدایی از دانش به نام زبانشناسی انجامید که بنیانگذار آن شخصی به نام [[فردینان دو سوسور]] است. | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۶: | ||
* کتاب درسی دستور زبان فارسی سال سوم راهنمایی ایران | * کتاب درسی دستور زبان فارسی سال سوم راهنمایی ایران | ||
*Crystal D., ''The Cambridge Encyclopedia of Language'', 2nd edition, Cambridge University Press, 1996. ISBN: 0-521-55967-7 | |||
[[category:مقالات]] | |||
[[ | |||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۰۸، ساعت ۲۱:۲۴
زبان سازوکاری از صرف و نحو، نشانه‌ها، آواها، و واژه‌هایی است که برای نمایش و فهم ارتباطات و اندیشه‌ها به کار برده می‌شود.
مهارت‌های زبان
وقتی از زبان نام می بریم توانایی ومهارتی را در نظر می گیریم که مختص انسان است و اورا از دیگر حیوانات متمایز می سازد. درست همان طور که پرندگان بال دارند٬ انسان نیز زبان دارد. بالها به پرندگان توان پرواز می دهند٬ زبان نیز درک واحساس انسان را توانا می سازد تا از این طریق با افراد دیگر ارتباط برقرار کند. به سختی می توان لحظه ای از بیداری انسان را یافت که از واژه ها (گفتن ، شنیدن ، خواندن و نوشتن ) فارغ باشد. ما حتی در رویا هایمان نیز سخن کسی را می شنویم در واقع انسان تنها حیوانی است که می تواند حرف بزند.
انسان موجودی اجتماعی است و یکی از مهمترین نیازهای انسان برقراری ارتباط با همنوعان و ایجاد رابطه تفهیم و تفاهم است و زبان مهم ترین ابزار این ارتباط است.
زبان مجموعه ای از نشانه های قرار دادی است که بوسیله آن مقصود خود را به دیگران می رسانیم در زبان شناسی به هر واژه یک نشانه می‌گویند. این نشانه‌ها یا صوتی هستند یا نوشتاری. بدین ترتیب زبان به دو بخش تقسیم می‌شود :
- زبان گفتاری : زبانی است که نشانه های آن صوتی هستند و همه از آغاز زندگی با آن آشنا می‌شوند و هر زبان‌آموزی پیش از ورود به دبستان به خوبی از مهارت سخن‌گفتن برخوردار است .
- زبان نوشتاری : زبانی است که نشانه‌های آن خطی است. این زبان پس از زبان گفتاری آموزش داده می شود.
بنابراین گفتار و نوشتار دو مهارت اصلی زبان هستند.
بررسی زبان
- نوشتار اصلی: زبانشناسی.
دانش بررسی زبان به سده‌های پیش برمیگردد و کهنترین نمونه بررسی سامانمند زبان از هندوستان است. در آنجا شخصی به نام پانینی در سده ۵ میلادی به مطالعه جامع و علمی زبان سانسکریت پرداخت و اصول استواری از زبانشناسی رابنیان نهاد. وی مفاهیمی مانند واج، تکواژ و غیره را سده‌ها پیشتر از زبانشناسان غربی درک و توصیف کرد.
در خاورمیانه سیبویه، زبانشناس برجسته ایرانی، در سال ۷۶۰ (میلادی) توصیفی جامع و زبانشناسانه از زبان عربی در شاهکار خود به نام «الکتاب فی النحو»(«دستورنامه») بدست داد. وی در این کتاب نظریه آواشناسی و واجشناسی ویژه‌ای پدید آورد.
در غرب، پیشرفت دانش ریاضیات و دیگر سیستم‌های مشخص در سده بیستم میلادی منجر به کوشش دانشوران در مطالعه علمی زبان به عنوان یک «نشانه معنایی» شد. این کوششها به پیدایش رشته جدایی از دانش به نام زبانشناسی انجامید که بنیانگذار آن شخصی به نام فردینان دو سوسور است.
منابع
- کتاب درسی دستور زبان فارسی سال دوم راهنمایی ایران
- کتاب درسی دستور زبان فارسی سال سوم راهنمایی ایران
- Crystal D., The Cambridge Encyclopedia of Language, 2nd edition, Cambridge University Press, 1996. ISBN: 0-521-55967-7
