لیكو وزهیروك
ليكو وزهيروك
ليكو وزهيروك آوازهايي هستند كه به ياد عزيزان سفر كرده ودر آرزوي بازگشت آنان خوانده مي شود و گاهي نيز مضمون عاشقانه دارد. ريشه لغوي لیکو ورابطه آن با آواز به درستي معلوم نيست ولي واژه زهيروك يا زهيريگ از واژه زهير به معني ياد ، دلتنگي و آرزوي ديدار توام با اندوه ،مشتق شده است. زهير به معناي غمناك ودلگير هم آمده است. زهيروك را درگذشته فقط زنان در هنگام كارهاي روزمره مي خواندند و آواز به طور متناوب بين دو گروه از خوانندگان ردوبدل مي شد. اين شيوه اجرا امروزه ديگر متداول نيست وزهيروك را خوانندگان مرد به همراه سرود اجرا مي كنند. همانطور كه اشاره شد ليكو وزهيروك از لحاظ مضمون و محتوا شبيه به هم اند و تفاوت آنها به اين دليل است كه هر يك از اين دو آواز در منطقه ي خاصي از بلوچستان رواج دارد. ليكو در سرحد و زهيروك در مکران متداول است. اصولا برخي از ويژگي هاي متفاوت ملودي در سرحد زمين نسبت به نواحي ديگر بلوچستان موجب شده كه موسيقي اين منطقه با وجود پيروي از همان ويژگي هاي كلي موسيقي بلوچستان ، به عنوان سبك سرحدي متمايز است