دوگال
قديمىترين سبك شعرى زبان و ادبيات بلوچی "دوگال" ناميده مىشود. به عقيده دانشمندان اگر دقت شود "دوگال"، شكل ابتدايى غزل مىباشد و همانطور كه در غزل، دو مصراع براى بيان يك مطلب كافى است، "دوگال" نيز داراى چنين ويژگى مىباشد.
"دوگال" در گوشههاى مختلف موسيقى استفاده مىگردد و همين استفاده از "دوگال" در موسيقى سنتى باعث ايجاد "سوت"، "نازنیک"، "زهیریگ"، "لیلری" و "دیهی" گرديده كه مجموعاً شاعرى سنتى نام گرفتهاند. اين شاعرى سنتى توسط موسيقى ايجاد گرديد يا بالعكس موسيقى، سبب ايجاد شاعرى سنتى شده است.
در اين نوع شاعرى، نام شاعر ذكر نمىشود و سرودههاى آن نيز در مواقع مختلف سروده مىشود. "سوت" بيشتر حامل مضامين تغزلى وعاشقى است و "نازنیک" در ايام عروسى و براى توصيف داماد و عروس به كار مىرود. "زهیریگ" ويژه مضامين فراق و شِكوهِ از دورى يار است و "ديهى"، "ليلرى"، "دستانغ" و ساير انواع موسيقى در هر مناسبتى به كار مىروند و مىتوان مدعى شد كه اين نوع شاعرى از ابتداى رشد و تعالى بازبان همراه بوده است.